Plagiaat: Hoge toppen en diepe dalen!
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els&Hans
14 November 2016 | Nepal, Pokhara
Namasté lieve allemaal,
We zijn weer terug van onze trekking door het Annapurna gebied! We hebben 10 dagen gelopen onder begeleiding van een gids en op het laatste moment (rugzak van Hans bleek 20+ kg, dag van te voren) hebben we besloten om ook een drager mee te laten lopen. Dat was de jongere broer van onze gids. Allebei aardige jongens, gids was 27 en het broertje 20 jaar oud.
Per dag waren we variërend van zes tot negen uur onderweg. Voor mij (Els) was dat best pittig. Vooral in het begin sloeg de paniek nog wel eens toe. In dit gebied van de Himalaya bestaan veel paden uit trappen. Als je dan onder aan een trap staat waarvan je weet dat het 3500 treden zijn en sommige treden een staphoogte van meer dan 40 cm kennen, is dat best lastig. Deze paden zijn vaak al eeuwen lang de verbinding tussen de nederzettingen (dorpje is soms een te groot woord). Gelukkig ben ik de lol ervan gaan inzien en werd ik er echt blij van toen ik op een gegeven moment merkte dat ik 'de baas' werd over mijn ademhaling. Er waren zelfs middagen dat ik dacht: "er kan nog wel een uurtje bij!'. Hans was echt ongelofelijk lief voor me en vooral blij dat ik dit met hem wilde delen en hij heeft mij geen moment het gevoel geven dat ik tekort schoot. Hoe heerlijk!!!
We hebben prachtige dingen gezien! De dalen in dit gebied zijn vaak smal en de hellingen steil. En je komt elke dag dichter bij die bergen van 7000 en 8000+ m. Het lijkt dan bijna of je ze aan kan raken. Maar we zijn 'maar' tot het base camp van de Annapurna groep gekomen. Toch een respectabele hoogte van 4130 m, geen van beiden waren we ooit zo hoog gekomen.
Het blijkt hier zo te werken dat de gids een soort intermediair is tussen de lodges waar je slaapt en de loper. De gids wat je wil drinken, in ons geval heel vaak thee en voor Hans soms s-avonds bier, en de gids komt het ook brengen. Als het avond eten ongeveer één centimeter je slokdarm is ingezakt vragen ze je al wat je voor het ontbijt wil en hoe laat.
Wij sliepen meestal in een tweepersoonskamer met soms drie bedden. De gidsen sliepen met z'n allen vaak in een soort slaapzaal of in de (onverwarmde) eetzaal. Het is een tijd geleden dat ik om 20.00 uur naar bed gestuurd werd (zodat de gidsen ook richting mandje konden). Daar zit je dan, met een broek en een fleece trui aan, muts op je hoofd, in een slaapzak en onder een deken. 'Even naar de wc' is dan een hele klus. Juist op grote hoogte leken de accommodaties steeds kariger gebouwd. Van een enkel laagje triplex, tussenwandjes van triplex en soms aan twee kanten ramen voor het uitzicht. Ook hebben we een keertje geslapen in een kamer met buitenmuren van een enkel laagje blik. En toch was het allemaal ook echt heel leuk! Zo iets maak je echt niet elke dag mee, en dan ook nog samen!
Wisten jullie trouwens dat (muil)ezels prima kunnen traplopen? Tot een bepaalde hoogte werden zij ingezet voor het vervoer van spullen. Daarboven gaat alle vervoer op 'manpower'. Onze 'porter' droeg alleen onze (goede en afstelbare, niet idioot zware) rugzak. We hebben mannen die er ouder uitzagen dan wij zien lopen met grote gasflessen (waar komt die warme douche of dat eten anders vandaan), rekken met 4 etages levende kippen of 3 aan elkaar gebonden volwassen backpacks! En dan vaak met een band om hun voorhoofd gedragen en soms liepen ze op slippers.
Omdat je met veel mensen dezelfde richting oploopt zijn er maatjes die je op meerdere plaatsen tegen komt. Zo hebben wij eenmaal de nacht op één kamer doorgebracht met twee Mexicanen die hadden gestudeerd in Wageningen en die ook nog eens op huwelijksreis waren. Wat een leuke mensen! Sowieso hebben we met ongelofelijk veel verschillende nationaliteiten aan tafel gezeten.
De titel van het stuk is Plagiaat: Hoge toppen en diepe dalen. Deze naam heb ik gehaald uit de blog van Jannemieke over haar beklimming van de Kilimanjaro vorig jaar. Ik had al respect voor haar prestatie en nu nog meer. Eén nacht boven de 4000 m en ik had al hoofdpijn, de Kilimanjaro is 5800+.
We hebben bij de foto's een printscreen toegevoegd met een korte beschrijving van dag tot dag (voor de echte liefhebbers). Hans heeft prachtige foto's gemaakt en de eer voor de foto's komt volledig aan hem toe.
Wat mijn baan betreft, daar lijk ik nu aardig mee te kunnen dealen. Ik kan er nu geen invloed op uitoefenen en misschien komt de klap wel als ik weer thuis ben. Voor nu gaat het echt goed met me.
We moeten nu ook Willy die ons met grote belangstelling volgde, gaan missen. We voelen ons met velen via de moderne media verbonden.
We zijn nu terug op de school om te zien wat de kinderen het van hun nieuwe omgeving vinden en hebben weer heel bijzondere ervaringen. Het verslag en de foto's daarvan voegen we over een paar dagen toe.
Oh ja, Hans heeft inmiddels foto's aan het vorige verslag (Ver weg en toch verbonden) toegevoegd. Absoluut aan te bevelen!
Heel veel liefs van ons!!!
We zijn weer terug van onze trekking door het Annapurna gebied! We hebben 10 dagen gelopen onder begeleiding van een gids en op het laatste moment (rugzak van Hans bleek 20+ kg, dag van te voren) hebben we besloten om ook een drager mee te laten lopen. Dat was de jongere broer van onze gids. Allebei aardige jongens, gids was 27 en het broertje 20 jaar oud.
Per dag waren we variërend van zes tot negen uur onderweg. Voor mij (Els) was dat best pittig. Vooral in het begin sloeg de paniek nog wel eens toe. In dit gebied van de Himalaya bestaan veel paden uit trappen. Als je dan onder aan een trap staat waarvan je weet dat het 3500 treden zijn en sommige treden een staphoogte van meer dan 40 cm kennen, is dat best lastig. Deze paden zijn vaak al eeuwen lang de verbinding tussen de nederzettingen (dorpje is soms een te groot woord). Gelukkig ben ik de lol ervan gaan inzien en werd ik er echt blij van toen ik op een gegeven moment merkte dat ik 'de baas' werd over mijn ademhaling. Er waren zelfs middagen dat ik dacht: "er kan nog wel een uurtje bij!'. Hans was echt ongelofelijk lief voor me en vooral blij dat ik dit met hem wilde delen en hij heeft mij geen moment het gevoel geven dat ik tekort schoot. Hoe heerlijk!!!
We hebben prachtige dingen gezien! De dalen in dit gebied zijn vaak smal en de hellingen steil. En je komt elke dag dichter bij die bergen van 7000 en 8000+ m. Het lijkt dan bijna of je ze aan kan raken. Maar we zijn 'maar' tot het base camp van de Annapurna groep gekomen. Toch een respectabele hoogte van 4130 m, geen van beiden waren we ooit zo hoog gekomen.
Het blijkt hier zo te werken dat de gids een soort intermediair is tussen de lodges waar je slaapt en de loper. De gids wat je wil drinken, in ons geval heel vaak thee en voor Hans soms s-avonds bier, en de gids komt het ook brengen. Als het avond eten ongeveer één centimeter je slokdarm is ingezakt vragen ze je al wat je voor het ontbijt wil en hoe laat.
Wij sliepen meestal in een tweepersoonskamer met soms drie bedden. De gidsen sliepen met z'n allen vaak in een soort slaapzaal of in de (onverwarmde) eetzaal. Het is een tijd geleden dat ik om 20.00 uur naar bed gestuurd werd (zodat de gidsen ook richting mandje konden). Daar zit je dan, met een broek en een fleece trui aan, muts op je hoofd, in een slaapzak en onder een deken. 'Even naar de wc' is dan een hele klus. Juist op grote hoogte leken de accommodaties steeds kariger gebouwd. Van een enkel laagje triplex, tussenwandjes van triplex en soms aan twee kanten ramen voor het uitzicht. Ook hebben we een keertje geslapen in een kamer met buitenmuren van een enkel laagje blik. En toch was het allemaal ook echt heel leuk! Zo iets maak je echt niet elke dag mee, en dan ook nog samen!
Wisten jullie trouwens dat (muil)ezels prima kunnen traplopen? Tot een bepaalde hoogte werden zij ingezet voor het vervoer van spullen. Daarboven gaat alle vervoer op 'manpower'. Onze 'porter' droeg alleen onze (goede en afstelbare, niet idioot zware) rugzak. We hebben mannen die er ouder uitzagen dan wij zien lopen met grote gasflessen (waar komt die warme douche of dat eten anders vandaan), rekken met 4 etages levende kippen of 3 aan elkaar gebonden volwassen backpacks! En dan vaak met een band om hun voorhoofd gedragen en soms liepen ze op slippers.
Omdat je met veel mensen dezelfde richting oploopt zijn er maatjes die je op meerdere plaatsen tegen komt. Zo hebben wij eenmaal de nacht op één kamer doorgebracht met twee Mexicanen die hadden gestudeerd in Wageningen en die ook nog eens op huwelijksreis waren. Wat een leuke mensen! Sowieso hebben we met ongelofelijk veel verschillende nationaliteiten aan tafel gezeten.
De titel van het stuk is Plagiaat: Hoge toppen en diepe dalen. Deze naam heb ik gehaald uit de blog van Jannemieke over haar beklimming van de Kilimanjaro vorig jaar. Ik had al respect voor haar prestatie en nu nog meer. Eén nacht boven de 4000 m en ik had al hoofdpijn, de Kilimanjaro is 5800+.
We hebben bij de foto's een printscreen toegevoegd met een korte beschrijving van dag tot dag (voor de echte liefhebbers). Hans heeft prachtige foto's gemaakt en de eer voor de foto's komt volledig aan hem toe.
Wat mijn baan betreft, daar lijk ik nu aardig mee te kunnen dealen. Ik kan er nu geen invloed op uitoefenen en misschien komt de klap wel als ik weer thuis ben. Voor nu gaat het echt goed met me.
We moeten nu ook Willy die ons met grote belangstelling volgde, gaan missen. We voelen ons met velen via de moderne media verbonden.
We zijn nu terug op de school om te zien wat de kinderen het van hun nieuwe omgeving vinden en hebben weer heel bijzondere ervaringen. Het verslag en de foto's daarvan voegen we over een paar dagen toe.
Oh ja, Hans heeft inmiddels foto's aan het vorige verslag (Ver weg en toch verbonden) toegevoegd. Absoluut aan te bevelen!
Heel veel liefs van ons!!!
-
14 November 2016 - 18:42
Henk Groot:
lieve mensen, wat heb ik een diep respect voor jullie en wat fijn dat je dit met z'n tweeën kan doen waarbij blijkt dat jullie het samen zo goed hebben. wat heerlijk !! lieve groet Henk -
14 November 2016 - 18:43
Herman Van Der Ham:
Fijn om weer wat van jullie te horen. Ik merk dat ik uitkijk naar een bericht van juliie. Goed te lezen dat jullie genieten. -
14 November 2016 - 19:18
Marijn:
Ik heb hier maar 1 woord voor. STOER!.
Dikke kus Marijn -
14 November 2016 - 19:31
Marloes Kenter:
Hai Els (en Hans),
Wat mooi om de foto's te zien met je beschrijving! Hier was ik 20 jaar (!) geleden ook met mijn man en toen verbaasde ik mij ook over de locals met hun slippers en vracht.
Geniet nog maar heel goed, van de mooie reis, de mensen en elkaar!
Hartelijke groeten van Marloes -
14 November 2016 - 19:34
Ad:
Top allemaal, liefs Ad. -
14 November 2016 - 20:13
Anneke En Willem:
Wat fijn om zo mee te kunnen leven. Lijkt me zo bijzonder om dat samen te kunnen doen en er later op terug te kunnen kijken. En dat met die baan..... dat zie je volgend jaar wel weer. Geniet er lekker van. -
14 November 2016 - 22:58
Marjon Kropff:
Lieve Els en Hans,
Wat geweldig om zo'n tocht samen te kunnen maken. Jullie hebben zo te lezen echt je grenzen verlegd. Ben ook wel blij dat jullie gezond weer terug zijn. Nog even genieten van het schooltje en de kids en dan op weer naar het volgende avontuur. Dikke zoen, Kees en Marjon -
14 November 2016 - 23:28
Jacqueline Hissink:
Brings back memories. Ook voor mij al ruim 20 jaar geleden, maar lopen op slippers en giga bagage (haha, veel meer dan wij kunnen dragen) is, zo te lezen, niet veranderd. Petje af dat je het hebt volgehouden en genoten hebt. Het is een prachtige, rustgevende omgeving. Complimenten voor de foto's. Prachtig. -
14 November 2016 - 23:56
Marjo:
Wauw, wat een mooie ervaring! Echt stoer om in zo een omgeving, zoveel te lopen. Ik kan mij wel voorstellen, dat deze omgeving (zo te zien op te foto's) je ook de kracht geeft om door te gaan. -
15 November 2016 - 07:53
Mary Verheij-Gillebaard:
Wat een bijzondere verhaal en zoals je schrijft, wat heerlijk dat jullie dit samen kunnen doen. Liefs van Mary -
15 November 2016 - 08:48
Rob En Thea De Leth:
Wat geweldig om jullie zo te volgen elke keer dat ik het verslag lees heb ik bewondering voor de inzet om toch daar een betere wereld te maken. En wat een prachtige foto's onze gedachten zijn bij jullie en wij blijven volgen. Veel plezier en warme groet van Thea Rob. -
15 November 2016 - 09:15
Bob Laurenssen:
Prachtige foto's en weer een mooi en boeiend verhaal. Leuk om die PDF te lezen. Die patat op zondag spreekt me wel aan! Liefs van ons! -
15 November 2016 - 10:28
Elly Van Der Koore:
Wat geweldig om te lezen. Ja, hoofdpijn bij die hoogte is normaal. Het ademen gaat ook moeilijker, maar als je rustig aan doet komt het goed. Dat heb je ook ervaren Els en daarna dat trotse gevoel gevoeld. Heel leuk om dit te beleven. Het roept bij velen, zo ik lees, mooie herinneringen op, Zo ook bij mij. Het was 1986 dat ik met partner een looptocht door India en Nepal maakte. We zeiden daarna tot elkaar. "We hebben onze grenzen verlegd en de hoogste bergen beklommen". Dat hebben jullie nu ook. Ook al is het wel eens afzien, het voldane gevoel blijft altijd de overhand houden. De kinderen van het schooltje zullen wel dol enthousiast zijn over hun prachtige onderkomen. Blijf ons vooral op de hoogte houden met jullie ervaringen en inderdaad Hans, je foto's zijn schitterend. Ok verslind jullie verslagen. Groetjes uit Rotterdam van Elly -
15 November 2016 - 11:48
Alda Binder:
Na een lang weekend zijn wij weer thuis en lezen met heel veel genoegen jullie verslag.
Het is schitterend die mooie natuur en die prachtige kleuren maar vooral te lezen dat jullie het samen
goed hebben daar worden ook wij blij van. Heel veel knuffels voor jullie. -
15 November 2016 - 16:59
Bertil:
Wederom een bezonder reisverslag; prachtig. Ook de foto's zijn geweldig, vooral van de roemruchte Annapurna en de andere bergen. Fijn om te horen dat het, ondanks enkele verdrietige en nare berichten, met jullie samen goed gaat.
Groetjes van ons allen uit Hoofddorp,
Bertil -
15 November 2016 - 20:22
Anthoinette:
Wat een belevenis, super gaaf! en prachtige foto's. -
16 November 2016 - 00:09
Dirk:
Wat een prachtige verhalen en foto's. Dank! Voor mij alweer 25 jaar geleden dat ik Nepal was! Nog steeds heel herkenbaar. Ga door en blijf samen genieten. Groet uit Melbourne, collega Dirk -
16 November 2016 - 08:51
Eric Van Den Dool:
Wat schitterend zeg! Wat zullen jullie genieten van al dat moois! -
16 November 2016 - 10:39
Anke Trauschke:
Wat een avontuur en wat lijkt me dat zwaar dat lopen die trappen en dat op zo grote hoogte. Wel super om dit samen te ervaren. Lieve groetjes Anke -
17 November 2016 - 09:26
Jacob:
dag Hans en Els,vanaf nu heb ik het van Willy overgenomen.Op 9-11-`16 is zij overleden en op 15-11-`16
is de crematieplechtigheid geweest en ik ben dankbaar dat wij zolang samen hebben kunnen zijn.
Ik geniet ook van jullie verslagen en foto`s.Als ik lees dat jullie zo moeten klimmen en traplopen moet ik er niet aan denken dat ik dat zou moeten doen want ik heb al moeite met een gewone trap met 13 treden.
Nu geniet jullie verder en ik kijk al weer uit naar het volgende verslag.
Lieve groet van Jacob. -
18 November 2016 - 16:39
Rachel:
Lieverds, wat een ervaring en wat een prachtige foto's! Dikke kus en knuffels -
24 November 2016 - 16:08
Christa:
Hoi Els en hans,
het is alsof ik de reis van mijn dochter fleur en haar vriend peter van vorig jaar zelfde periode lees en zie. prachtige foto's ook. fijn dat jullie zo genieten van al dat moois.
en els wees maar blij dat je niet op kantoor bent. de sfeer is om te snijden echt.
ook al is het heel vervelend voor je jij beseft nu met deze geweldige reis hoe relatief het leven is. met al dat moois en al die lieve mensen om je heen is de verwerking vast heel bijzonder.
jouw keuzes zijn prima nu en geniet daar maar lekker van.
laat je reis niet beïnvloeden a.u.b. focus op je mooie reis en blijven genieten.
heel veel plezier met elkaar daar. deze ervaring kan niemand je meer afpakken!!!
lieve groet, christa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
