Ervaringen om te delen
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els&Hans
26 Oktober 2016 | Nepal, Pokhara
Deze blog wil ik graag weer met jullie delen wat we mee maken. Elke ochtend worden we wakker met uitzicht op bergtoppen van meer dan 7000m hoog. Elke dag maken we nieuwe dingen mee en ontmoeten we nieuwe mensen. Hieronder een paar belevenissen die we graag met jullie willen delen.
Eten
We zijn inmiddels bevorderd van gast tot familielid. We eten gewoon mee en niet meer vooraf. Ons eet ritme wijkt af van wat gebruikelijk is, wij krijgen ontbijtje rond 7.30 uur, een lunch rond 13 uur en avond eten (met iedereen) om 19.30 uur 's avonds. Nepalezen staan heel vroeg op (er is een schoolklas hier die elke ochtend om 6.00 uur begint!) en zij houden er daardoor een ander ritme op na. Het is de eetcultuur van hier maar ik vind het nog steeds lastig om er aan te wennen (en er naar te kijken) dat mensen met hun rechterhand de rijst mixen en prakken en daarna in hun mond stoppen. Dat mag met veel smakken. En dat eten is niet met de toppen van hun vingers, nee, de vingers zitten met alle kootjes onder de rijst. Gelukkig mogen wij nog steeds met een lepel eten. Er wordt trouwens wel heel lekker en gevarieerd eten klaar gemaakt. Eten doe je wel min of meer samen maar er wordt niet echt gepraat bij het eten en als je klaar bent dan breng je je bord weg en loop je de keuken uit. Wij proberen er doorgaans wel wat gezelligs van te maken! We krijgen elke ochtend yoghurt van waterbuffels, met banaan uit eigen tuin. De yoghurt wordt elke ochtend vers gehaald en zit in een plastic zakje met een elastiekje eromheen. Onze kok Maya kookt op 2 pitten, vaak voor een deel van de leerlingen (ruim 600 totaal) en kan niet beschikken over een werkende koelkast. Sommige gerechten worden op een houtvuurtje bereid. De rook gaat dan gewoon door het raam! We eten niet veel vlees of vis, als we dat wel krijgen (wel heel lekker) dan is dat 'met huid en haar', kip met botjes in de stukjes en vis compleet met alle graten en ook de kop wordt hier opgegeten.
Wat anders is dan wij gewend zijn
Er is een verschil tussen de oudere en jongere generaties, vooral oudere mensen boeren, rochelen en kwatten, laten rustig scheten in het openbaar. Dat is toch natuurlijk !(?) Ook worden er vragen aan je gesteld waar je in het begin toch wel even van op kijkt. Wat verdien je in roepies? Is jullie huwelijk een huwelijk op basis van liefde? Wat kost je auto?
Praktisch
Heel veel zaken worden hier 'basic' en heel praktisch opgelost. We hebben een mooie ruime kamer met twee twijfelaars. We hebben een douche (wel koud) met een kraan. Er is geen wasbak maar dat lossen we op met een emmer onder de kraan. De (niet zo heel dikke) matrassen liggen op een plank triplex. We hebben een onderlaken een deken, maar geen bovenlaken.
Schoonmaken gaat met een soort roe (takkenbos), daar kan van alles mee. Vegen (naar buiten of naar de hoek van de kamer) maar ook dweilwater reuze behendig de kamer uit werken. Respect! Bij het koken gooi je je uienschillen ook gewoon op de grond, die veeg je later weer weg.
We hebben hekken gezien die bestaan uit 2 palen met daarin gaten, als je daar een stok doorheen doet dan is je hek dicht.
Op een fiets of motor kan je veel vervoeren. Waar wij een auto voor nodig denken te hebben kan hier makkelijk worden vervoerd met een fiets.
Bouwafval wordt met de hand weggesleept door het op zakken te scheppen en het dan weg te slepen naar een hoek op het terrein (waar het misschien wel weer dienst gaat doen als vulmateriaal voor een betonvloertje of zo).
Toen de auto laatst in een greppel was gereden liep het hele dorp uit om te helpen. Binnen 5 min. waren er 30 mannen bezig om de auto weer op de weg te krijgen. En het is gelukt!
En wie echt ongelofelijk praktisch is dat is onze kok Maya. Ze kookt en doet boodschappen maar ze kan ook schilderen, puin slepen, schoonmaken, helpen bij het buiten spelen van de kleuters en vandaag zagen we haar zelfs aardappels poten!
Niet zo praktisch
Trappen, ook betonnen trappen, hebben bijna allemaal (in hoogte) ongelijke treden. Er zijn regelmatig periodes zonder stroom en trappen liggen vaak in het donker. Vooral degenen onder ons die ook multifocaal zijn zullen snappen hoe lastig dat kan zijn. Op het schoolterrein zijn ook trappen met een tree hoogte van meer dan 30 cm, voor kleuters niet echt ideaal.
Waar Nepalezen heel relaxed omgaan met het begrip tijd lijken ze in het verkeer allemaal reuze haast te hebben. Veel getoeter, racen over gigantische gaten in de weg en inhalen waar wij het niet in ons hoofd zouden halen. Ik vind oversteken echt doodeng terwijl mensen die mij kennen weten dat ik daar thuis toch echt geen problemen mee heb. In de stad Pokhara (> 250.00 inwoners) hebben we geen enkel verkeerslicht, -bord of belijning gezien. Op 1 kruispunt heb ik een verkeersregelaar gezien. Openbaar vervoer gaat met kleine busjes die naar ons idee privaat worden gerund. Op zo'n busje staat niet waar hij naar toe gaat. We hebben het meegemaakt dat in een busje met 8 zitplaatsen en en een stahoogte van 1.50 m meer dan 30 personen (incl. bagage) werden vervoerd. Echt een belevenis! We hebben trouwens nog geen 1 vrouw achter het stuur van een auto gezien.
Voor zowel ik het tot nu toe zie is er geen 'vuilnis infrastructuur'. Er wordt veel op de grond gegooid en dan later weer weg geveegd. Er is geen vuil ophaaldienst of zo, iedereen moet maar zien van zijn eigen afval af te komen. Omdat er veel geveegd wordt is het geen zooitje op straat.
Verder nog even iets over hoe het met ons gaat. We zijn de afgelopen periode (op 1 dag na) bezig geweest met het opknappen en inrichten van de kleuterschool. Dat is aardig gelukt en nadert nu de voltooing (althans wat wij hier aan in deze periode kunnen doen). Daar hebben we samen met veel plezier en inzet aan gewerkt. Leuk om zo samen iets te kunnen neerzetten. We gaan nu een weekendje naar de stad Pokhara om met de andere vrijwilligers te eten en wat samen te doen.
Zoals ik al heb geschreven zijn we heel blij met jullie reacties, blijf dat ajb doen! Ik heb een vraagje, wil je (als je geen 'unieke' voornaam hebt) je achternaam er bij zetten? We kennen best veel mensen en bij de vorige blog hebben we bijvoorbeeld 2 reacties van Herman en nu weten wij niet wie welke Herman is. Zo zijn er wel meer namen waar we er meer van kennen en dan blijven we benieuwd wie er heeft gereageerd.
Tot binnenkort,
Veel liefs van ons
Toegift:
-
26 Oktober 2016 - 14:31
Bob Laurenssen:
Je schrijft leuk hoor Els! Het is net een spannend en boeiend verhaal als je dit zo leest. Leuk dat soort vragen over je huwelijk, je salaris of je auto. Heb je vast een heel gevat antwoord op gegeven..... Misschien iets om te delen in je volgende blog? -
26 Oktober 2016 - 14:33
Anneke En Willem Van Steenis:
Oh wat lijkt me dat heerlijk om geen verkeersborden te hebben en verkeerslichten. Komen jullie terug als vegetariërs? Is niets mis mee lijkt me zo. Wat goed om te lezen dat de mensen zo breed inzetbaar zijn en zich niet te goed voelen. En wakker worden met de blik op 7000 ders dat is natuurlijk heel bijzonder. XXX -
26 Oktober 2016 - 14:34
Bertil:
Hallo Hans en Els,
fantastisch om jullie belevenissen te lezen en te 'volgen'. We gunnen jullie dat alles zo goed en voorspoedig blijft verlopen. Wat mij betreft mogen jullie wel wat meer 7000-ers op de foto zetten; ik ben nu éénmaal een bergenliefhebber :-)
Groetjes en al het goede; benieuwd naar de vedere verhalen en foto's....
Bertil -
26 Oktober 2016 - 14:35
Jannemieke :
Het blijft leuk om te lezen! Ik denk dat ik wel alleen met mijn voornaam mag? ;).
Heel veel plezier en geniet er van samen! We kijken uit naar elk bericht :). -
26 Oktober 2016 - 15:12
Andre En Anja:
Wat een belevenissen en wat een uitzicht! Geweldig gewoon.
Wanneer gaan jullie aan de wandel? Dan loop je in het plaatje.
Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen.
Lieve groet, Andre en Anja -
26 Oktober 2016 - 15:28
Henk Groot:
ik denk dat je nu wel wet wat een rimboe is ; heerlijk om er door heen te struinen, maar om te wonen in Haarlem denk ik toch wel wat gerieflijker. het lijkt me een goed idee om in het weekend naar de stad te gaan en daar wat leuks te doen, anders is het alleen maar zorg. Geniet dus !! fijn weekend !
groeten Henk -
26 Oktober 2016 - 16:00
Marijke:
Wat een ongelofelijke andere wereld als ik het zo lees! Kan me bv niet voorstellen dat je met je handen of liever gezegd 1 hand moet eten.
En afval gewoon op de grond laten vallen haha vreemd!
ik persoonlijk zou daar allemaal toch wel moeite mee hebben.
Wel heel leuk om het allemaal een beetje mee te maken via jullie!
Geniet ervan en ik kijk al weer uit naar het volgende verslag!
Groetjes marijke -
26 Oktober 2016 - 16:27
Elly Van Der Koore:
Heerlijk om dit verslag weer te lezen. Voor jullie zeker een vreemde ervaring hoe onbezorgd de mensen daar zijn. Wat kunnen we in het rijke westen dan moeilijk doen! Deze ervaring blijft door je hele verdere leven doorwerken en vaak lach je om de drukmakerij van ons westerlingen. Ik probeer die mentaliteit ook nog steeds vast te houden. Dat is moeilijk, gaat bijna niet hier. Maar wat zullen de mensen blij met jullie zijn. De natuur is overweldigend, daar word je stil van. Ga lekker zo door, ik geniet van de verslagen. Hartelijke groet. -
26 Oktober 2016 - 17:29
Martine:
Iedere keer weer super leuk om te lezen! En Herman had nog wel zo z'n best gedaan om iets te schrijven, vast de kortste reactie die er van een Herman was. Hij had alleen maar iets getikt omdat jij erbij gezet had dat je het zo leuk vond. Veel plezier in de stad dit weekend. Wij gaan zondag leren te skiën met een bi-unique. Google maar ff is een bakje voor Larissa. We hebben er veel zin in. Tot schrijfs! -
26 Oktober 2016 - 21:48
Isabel:
Heel leuk om jullie ervaringen steeds weer te lezen en vooral de foto's erbij geven een nog betere indruk van het geheel. Het is best wel goed om even weinig tot geen vlees te eten, dit reinigt lichaam en geest.
Ik kijk met veel plezier uit naar het volgende verslag. -
27 Oktober 2016 - 10:05
Herman Van Der Ham:
Weer een erg leuk verslag. Dank jullie wel! -
27 Oktober 2016 - 12:27
Willy.:
Wat een prachtige mooie ervaringen maken jullie mee zeg.
Heel bijzonder hoor.
Ik heb wel erg moeten lachen hoor over het eten en smakken, maar gelukkig mag jij met een lepel eten.
Dank jullie wel voor dit mooie verslag en geniet nog maar van alles hoor.
Lieve groet van Willy. -
27 Oktober 2016 - 13:35
Thea De Leth:
wat mooi zoals jullie alles mee maken alleen moet ik er niet aan denken om daar te eten (viskoppen en vlees met huid bbrrr
wel leuk dat jullie al als familie bestempeld worden dat zegt toch wel iets
bedankt weer voor het mooie verslag we genieten er echt van groetjes van ons rob en thea -
27 Oktober 2016 - 18:44
Alda Binder:
Lieve Els en Hans. Wat zou ik graag eens even knuffelen met jullie want ik geniet zo van jullie
verhalen en het doet mij ook heel vaak aan vroeger denken, dan keek ik ook vaak uit naar de
reis verhalen van Peter. Ook hebben wij zelf deze sfeer mee gemaakt. Heel veel liefs voor jullie!!!!!!! -
28 Oktober 2016 - 12:58
Henny Coster-Kist De Ruijter:
Wat een belevenis allemaal voor jullie en wij genieten van jullie mooie verslagen.Ja wij zijn ook veel in landen geweest waar met de handen gegeten werd o.a. Indonesie ,maar jullie genieten zo ook wel.Ga zo door en wij kijken al uit naar het volgende verslag.Lieve groeten van Niek en Henny Coster -
28 Oktober 2016 - 14:48
Herman Wiegman:
Lieve mensen. Ik lees jullie reisverslagen en geniet ervan. Ik heb geloof ik niet gereageerd.
Het doet mij denken aan Indonesie, waaar ik in 1990 mocht werken. Het is toch een
heel andere maatschappij. Groeten en veel geluk daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley